Ιράν και Ελλάδα: Η συμμαχία του Αιώνα

     Ελλάδα και Περσία: Μία πρόταση με ιστορία δυόμισι χιλιάδων ετών. Από τον Μιλτιάδη και τον Λεωνίδα, τον Ξέρξη και τον Δαρείο, τον Ιουστινιανό και τον Χοσρόη έως τον Σάχη και τους Μουλάδες. Για ένα μεγάλο μέρος αυτής της ιστορίας η Ελλάδα και η Περσία βρίσκονταν -όπως και σήμερα- σε αντίπαλα στρατόπεδα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συμμάχησαν ποτέ. Τουναντίον, παρακολουθώντας την ραγδαία εξάπλωση του Ισλάμ οι δύο αυτοκρατορίες ,που πολεμούσαν για 400 χρόνια σχεδόν συνεχόμενα, συμμάχησαν. Τόσο τους τρομοκράτησε το Ισλάμ - και άλλο τόσο έπρεπε. Σύντομα οι Πέρσες κατακτήθηκαν από τους Άραβες και οι Βυζαντινοί περιορίστηκαν στην Μικρά Ασία.

     Ωστόσο, το Αραβοπερσικό αυτό κράτος δεν ήταν παρά αιχμάλωτος της γεωγραφίας του, με αποτέλεσμα να βρεθεί αντιμέτωπο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία πολλές φορές - αλλά και με τους υπόλοιπους «τουρκικούς λαούς». Μαζί με την Ρωσική Αυτοκρατορία (όχι ως σύμμαχοι) αποτέλεσε μία αδιάκοπη σκοτούρα για τους Τούρκους έως και το τέλος της αυτοκρατορίας τους με τον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τον μεσοπόλεμο (Μικρασιατική Καταστροφή κτλ) το Περσικό Κράτος βρισκόταν υπό κατάρρευση λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων Άγγλων-Ρώσων στα εδάφη του. 

    Με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το Ιράν -πλέον- απέκτησε έναν σημαντικό σύμμαχο έναντι των Αράβων, τους οποίους και αντιμάχεται από την κατάκτησή του. Ισραήλ και Ιράν ήταν «φιλικές» χώρες καθώς τα συμφέροντα τους ευθυγραμμίζονταν, επιτρέποντας στο δεύτερο να προσεγγίσει την Δύση γεωπολιτικά και κατά συνέπεια πολιτισμικά. Μάλιστα κατά την περίοδο αυτή η Ελλάδα πωλούσε όπλα στο Ιράν, με κέρδη δισεκατομμυρίων δραχμών. 

    Αυτά όμως έληξαν με την Ισλαμική Επανάσταση που ανέτρεψε τον φιλοδυτικό Σάχη και στη θέση του εγκατέστησε τους Θεοκρατικούς Μουλάδες (πρακτικά στη θέση του πρωθυπουργού μπήκε ο πιο ακραίος Αγιορείτης) . Αυτοί έκοψαν κάθε διπλωματική σχέση του Ιράν με την Δύση - και το σφράγισαν με την Κρίση των Ομήρων στην Τεχεράνη. Έτσι το Ιράν από μία φιλοδυτική χώρα που έβαινε προς τη Δημοκρατία έγινε ένα θεοκρατικό καθεστώς, με τη βοήθεια διάφορων αφελών ονειροπόλων.

    Το καθεστώς αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση με την Τουρκία, η οποία επίσης στρέφεται στο Ισλάμ για απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «Επιτρέπεται να βαράω τη γυναίκα μου;» ή «Είναι χαλάλ η νύμφευση με εννιάχρονο κορίτσι;». Έτσι φτάσαμε στο Καλοκαίρι του 2024, με την Τουρκία να κλείνει τον εναέριο χώρο της σε Αμερικανικά αεροσκάφη που ίσως συμμετείχαν σε θεωρητικό χτύπημα εναντίον του Ιράν. 

Χάρτης Εθνικοτήτων του Ιράν

    Αυτή η συμμαχία όμως μόνο λογική δεν είναι! Το Ιράν αποβλέπει στον έλεγχο του Ιράκ και της Συρίας για διέξοδο στη Μεσόγειο, τη στιγμή που η Τουρκία επιθυμεί ακριβώς το ίδιο - απλά για έλεγχο της Μεσογείου. Παράλληλα, στο Ιράν ζούνε 10 εκατομμύρια αζέροι , οι οποίοι ανυπομονούν να ενωθούν με την μητέρα πατρίδα τους στο Αζερμπαϊτζάν - ναι αυτό το Αζερμπαϊτζάν, το «αδελφό κράτος» της Τουρκίας. Έχει κι άλλο όμως! Ο “Τουρκικός Διάδρομος”, που επιβουλεύεται ο γείτονας μας, παραγκωνίζει πλήρως το Ιράν και το απομονώνει από τις διεθνείς εμπορικές οδούς.

Ο «Τουρκικός Διάδρομος»

    Είναι σαφές λοιπόν, ότι το Ιράν δεν είναι σύμμαχος της Τουρκίας, αλλά ο μόνος γεωπολιτικός «παίκτης» της περιοχής που την καταδέχεται - απλώς επειδή μισεί τους άλλους περισσότερο. Δηλαδή, η Τουρκία είναι το μικρότερο κακό για τους μουλάδες, όχι όμως και για το Ιράν. Η διεθνής πολιτική του Ιράν, με άλλα λόγια, κυριαρχείται αυτήν την στιγμή από την ανάγκη ενός απολυταρχικού καθεστώτος να παραμείνει στην εξουσία και όχι από το εθνικό συμφέρον.

    Μόλις αλλάξει χέρια η εξουσία στο Ιράν (και αυτό θα γίνει σύντομα με την επιθετική προς αυτό κυβέρνηση Τραμπ) θα εμφανιστεί μία ασταθής μεν ,απίστευτα ισχυρή δε εχθρική προς την Τουρκία χώρα στα νώτα της. 

    Γιατί όμως να είναι εχθρική; Αρχικά λόγω της στήριξης της Τουρκίας στο παρόν καθεστώς, η οποία θα άγχωνε κάθε διάδοχό του, και -κυρίως- λόγω των πολλών αντικρουόμενων συμφερόντων τους. Από τα 10 εκατομμύρια Αζέρων, τα σχέδια της γείτονος μας που απομονώνουν εμπορικά το Ιράν, την εχθρική της στάση προς το Ισραήλ (το οποίο θα είναι σημαντικός σύμμαχος του νέου πολιτικού συστήματος) δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί αυτά τα κράτη δεν θα είναι «κολλητοί».

    “Καλό αυτό” , θα μου πείτε, “Αλλά τί με νοιάζει εμένα σαν Ελλάδα;” Η απάντηση είναι απλή: Γιατί το Ιράν μετά από 10-20 χρόνια Δημοκρατίας θα είναι ίσως η ισχυρότερη χώρα της Μέσης Ανατολής. Η παραγωγική της βάση, η τεχνογνωσία στην κατασκευή UAVs, οι άφθονοι φυσικοί της πόροι (πετρέλαια, φυσικό αέριο κτλ), ο τεράστιος πληθυσμός της (80 εκατομμύρια) σηματοδοτούν ότι αυτή η χώρα θα γίνει πολύ ισχυρή - οικονομικά και στρατιωτικά. Εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται ωραία. 

    Η Ελλάδα, ελέγχοντας το 20% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου και αξιοποιώντας την γεωγραφική της θέση και συμμαχίες, μπορεί να αποτελέσει την πύλη εισόδου για το Ιράν προς την Ευρώπη, συνδράμοντας με την εξαγωγή των φυσικών του πόρων και των βιομηχανικών του προϊόντων στην Ε.Ε. Φυσικά ως αντάλλαγμα - δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα εξάλλου - η Ελλάδα θα λάβει την κατάλληλη οικονομική αποζημίωση. Παράλληλα όμως, μέσω αυτού, θα αναπτυχθεί μία στρατηγική συμμαχία με το Ιράν, αφού οι δύο χώρες έχουν και τους ίδιους εχθρούς. 

    Έτσι, η Ελλάδα θα κερδίσει 4 πράγματα: Προπάντων θα αποκτήσει μία νέα πηγή εσόδων. Θα αποδείξει, ακόμη,  ότι είναι ικανή να κινηθεί κυνικά και γρήγορα - αυτό πρέπει να γίνει μέσα σε 1-2 μήνες από την πτώση των μουλάδων - , δημιουργώντας παράλληλα διπλωματικό κεφάλαιο (ποιος άλλωστε συνέδραμε στην ενσωμάτωση του Ιράν στο Δυτικό Στρατόπεδο;). Δεν θα ενισχυθεί όμως μόνο η διπλωματία μας. Η τεχνογνωσία του Ιράν όσον αφορά τα UΑVs θα κοινοποιηθεί με εμάς, καθώς αυτό συμφέρει και το Ιράν (δημιουργία προβλημάτων στην Τουρκία) , βελτιώνοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις μας και την αποτρεπτική ισχύ τους. Τέλος, ίσως και το σημαντικότερο, θα υπάρχει μία χώρα στα νώτα της Τουρκίας που θα απαιτεί συνεχή στρατιωτική και διπλωματική προσοχή - διασπώντας την ισχύ της γείτονος.

    Έτσι θα έχει η Ελλάδα την ευκαιρία να εφαρμόσει επιτέλους το Διεθνές Δίκαιο. Να ανακηρύξει 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο, να αρχίσει τις εξορύξεις του ορυκτού της πλούτου και να υπογράψει κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο δίχως την απειλή πολέμου από την - κατά τα άλλα σύμμαχο μας - Τουρκία. 

    Το Ιράν (μετά τους Μουλάδες) αποτελεί το «κλειδί» με το οποίο η Ελλάδα θα ξεκλειδώσει το μέλλον που της αξίζει και θα μπορέσει να προσφέρει στους πολίτες της όσα μας αξίζουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη γρήγορη σκέψη, και ελάχιστη τύχη.